سیپییو چیست؟
واحد پردازش مرکزی (CPU) که از آن با عنوان مغز رایانه یاد میشود، تنها واحد پردازشی رایانه نیست؛ اما مهمترین آنها به شمار میرود. سیپییو در واقع آن بخش از رایانه است که اقدامات، محاسبات و اجرای برنامهها را بر عهده دارد.
سیپییو دادههای دستوری را از RAMدریافت، کدگشایی و پردازش میکند و تحویل میدهد. سیپییو در انواع و اقسام دستگاهها از رایانه و لپتاپ گرفته تا گوشی هوشمند، تبلت و تلویزیون هوشمند وجود دارد. این تراشهی کوچک و معمولا مربعشکل روی بورد اصلی دستگاهها قرار میگیرد و با سایر سختافزارها برای اجرای رایانهی شما در تعامل است.
طرز کار سیپییو
از اولین پردازندههایی که ظهور کردند، تاکنون پیشرفتهای زیادی در طول سالیان حاصل شده است. با این وجود، عملکرد پایهی سیپییو شامل سه گام واکشی (Fetch)، رمزگشایی(Decode) و اجرا (Execute) به قوت خود باقی مانده است.
واکشی (Fetch)
واکشی به دریافت دستورالعمل گفته میشودY دستورالعملی که در غالب صفر و یک و از طریق رم به سیپییو ارسال میشود. هر دستور تنها بخش کوچکی از یک عملیات است. بنابراین، سیپییو نیازمند این است که بداند دستورالعمل بعدی چیست. نشانی دستور فعلی توسط یک شمارشگر برنامه (PC) نگه داشته میشود. سپس PC و دستورالعملها در قسمت ثبت دستور (IR) قرار میگیرند. بعد از آن طول PC افزایش پیدا میکند تا به نشانی دستورالعمل بعدی ارجاع دهد.
رمزگشایی (Decode)
وقتی یک دستور، واکشی و در IR ذخیره میشود، سیپییو دستور را به مداری به نام رمزگشای دستور منتقل میکند. این مدار دستور را به سیگنالهایی تبدیل میکند که برای فعالیت به بخشهای دیگر سیپییو فرستاده میشود.
اجرا (Execute)
در گام نهایی، دستورات رمزگشایی شده برای تکمیل به بخشهای مربوطه در سیپییو ارسال میشوند. نتایج معمولا در بخشی از سیپییو ثبت میشوند تا در دستورالعملهای آتی به آنها رجوع شود. برای درک بهتر میتوانید این روند را به عملکرد حافظهی ماشین حساب تشبیه کنید.
تعداد هستهها
در ابتدا سیپییوها تنها یک هسته داشتند. این یعنی واحد پردازش مرکزی به انجام تنها یک مجموعه از وظایف محدود بود. این یکی از دلایلی بود که در آن زمان رایانهها را با وجود تأثیرگذار بودن، نسبتا کند و وقتگیر میکرد. بعد از ساخت پردازندهی تکهستهای، تولیدکنندگان به فکر راههایی برای ارتقاء عملکرد آن افتادند. یکی از این راهها به ساخت پردازندههای چندهستهای منتهی شد. بهطوریکه این روزها احتمالا عبارات دوهستهای چهارهستهای و حتی هشتهستهای را فراوان شنیدهاید.
یک پردازندهی دوهستهای به زبان ساده یعنی دو سیپییو مجزا روی یک تراشه. با افزایش تعداد هستهها، سیپییوها قادر به مدیریت پردازشهای چندگانه بهصورت همزمان شدند. این موضوع منجر به افزایش عملکرد و کاهش زمان پردازش شد. دوهستهای به سرعت راه را برای چهارهستهای باز کرد و حتی پردازندههای هشتهستهای پس از آن پدیدار شدند. امروزه به لطف فراریسمانی (Hyper-Threading) رایانهی شما میتواند به گونهای عمل کند که گویی ۱۶ هستهی پردازشی دارد.
درک مشخصات
داشتن دانش دربارهی عملکرد سیپییو و برندهای مختلف و تعداد هستهها میتواند مفید باشد؛ اما گزینههای بسیاری در بازار وجود دارند که دارای مشخصات ردهبالای یکسانی هستند. در این مواقع، مشخصههای دیگری وجود دارند که در زمان خرید به تصمیمگیری بهتر شما در انتخاب سیپییو کمک خواهند کرد.