طراحی:
گلکسی M10 زیاد از اصول اساسی طراحی دیگر گوشیهای سامسونگ که سختافزار میانرده دارند فاصله نمیگیرد. در بهترین حالت، ساختار تمامپلاستیک مفید است اما به نظر میرسد کمپانی بیش از آنکه دنبال یک طراحی زرق و برقدار باشد به دنبال یک طراحی به کل نیرومندانه است. احساس میشود گوشی میتواند از زیر مشت و لگد بیرون بیاید و قیافهاش سالم بماند.
نمیتوان گفت هیچچیز تغییر نکرده است. در مقایسه با سری On یا سری J سامسونگ، M10 قطعاً ساختمان مدرنتری دارد. جلوی گوشی از یک ناچ waterdropمانند بهرهمند است و به طور مشخص گوشههای کوچکی در انتها دارد. نگه داشتن گلکسی M10 احساس راحتی میدهد و در همین حین قیافهی ممتازی نیز دارد.
برویم سراغ ادامه طراحی ماشین؛ رسیدن به کلیدهای صدا و دکمهی پاور که در سمت راست گوشی قرار گرفتهاند، ساده میباشد. این دکمهها جوابدهی بسیار خوبی داشته و هیچگونه سر و صدای غیر ضروری ندارند؛ چیزی که بسیاری از گوشیهای پایینرده به آن دچارند.
در پایین دستگاه یک درگاه میکرو USB برای شارژ وجود دارد. متوجهیم که باید تناسب اجزای گوشی با قیمت حفظ شود، اما یک درگاه USB-C قطع به یقین به گوشی کمک میکرد در مقایسه با رقبایش سرتر باشد.
کنار درگاه شارژ، جک هدفون قرار دارد. از طرف دیگر دریچهی بلندگو پشت گوشی قرار دارد، بنابراین اگر در صورتی که گوشی را روی میز گذاشته باشید موسیقی پخش کنید، صدا خفه خواهد بود. ضمناً صدای بلندگو زیاد بلند نمیشود. بازتولید موسیقی به شدت در حد متوسط است و هرچند بلندگو صدای بسیار زیری ندارد، موسیقی هیچ bottom end یا اصطلاحاً هیچ تن باسی ندارد.
پشت گوشی جایی است که طراحی کمی بیشتر بیروح میشود. لوگوی تیره سامسونگ و آرایش دوربین دوگانه به کنار، گوشی واقعاً چیز بیشتری برای ارائه ندارد. پلاستیک استفادهشده احساس خاصی نمیدهد و انتهای آبی مات گوشی، در مقایسه با طراحیهای فلزی یا سبک گرادینت که بسیاری برندهای دیگر به کار میگیرند، کمی کسلکننده به نظر میرسد.
صفحهنمایش
گلکسی M10 یک صفحهنمایش السیدی ۶.۲۳ اینچی با رزولوشن HD+ دارد. برای شروع، صفحهنمایش ۷۲۰ × ۱۵۲۰ پیکسلی، قطعاً واضحترین صفحهنمایش موجود نیست و همهچیز از تصاویر و ویدیوها گرفته تا متون، کمی بیش از حد ملایم به نظر میرسند.
حالا که اینها گفته شد، صفحهنمایش بسیار زنده است و به طور کلی فوقالعاده لذتبخش به نظ میرسد. در زاویههای شدید متوجه یک تغییر رنگ بسیار ناچیز شدیم اما چیزی است که اکثر کاربران واقعاً آنقدرها نگران آن نمیشوند. متأسفانه کنترل کوانتومی روی دمای رنگ و سطوح ساتوریشن وجود ندارد.
سختافزار
گلکسی M10 از همان قطعات داخلی گلکسی J7 استفاده میکند که این قضیه را آشکار میکند که اینجا عملکرد واقعاً مرکز توجه نیست. گوشی از یک سیستم-رو-تراشهایِ Exynos 7870 Octa قدرت میگیرد که در تاریخچه چیپستها واقعاً باستانی است.
تراشهی هشت هستهای Exynos 7870 Octa یک Cortex A53 تنظیمشده روی ۱.۶ گیگاهرتز دارد که قدرت آن را نسبت به Snapdragon 625 استفادهشده در دستگاههای رقیب همچون Redmi 6 Pro شیائومی کمتر میکند. این چیپست در سال ۲۰۱۶ رونمایی شد و به همین خاطر، دیگر فسیل شده است. مدلی که ما تست کردیم ۳ گیگابایت رم همچنین ۳۲ گیگابایت حافظه روی خود داشت. یک مدل کمقیمتتر دیگر نیز با ۲ گیگابایت رم و ۱۶ گیگابایت حافظه بیرون خواهد آمد. در مدل ۳۲ گیگابایتی ما، در لانچ اولیه، حدود ۲۲ گیگابایت از حافظه خالی بود اما حافظه روی دستگاه میتواند بیشتر هم بشود.
وقتی دیدیم سامسونگ گلکسی M10 یک شیار دوئل سیمکارت (دو سیمکارته) و همچنین یک شیار میکرو SD هم دارد خیلی خوشحال شدیم. برای کاربر هدف، چنین چیزی بسیار خواستنی است همانطور که بسیاری از رقبا به استفاده از شیارهای هیبریدی یا دوگانه/چندگانه سویچ کردهاند. گلکسی M10 از VoLTE نیز در هر دو شیار سیمکارت پشتیبانی میکند.
گلکسی M10 زیاد از اصول اساسی طراحی دیگر گوشیهای سامسونگ که سختافزار میانرده دارند فاصله نمیگیرد. در بهترین حالت، ساختار تمامپلاستیک مفید است اما به نظر میرسد کمپانی بیش از آنکه دنبال یک طراحی زرق و برقدار باشد به دنبال یک طراحی به کل نیرومندانه است. احساس میشود گوشی میتواند از زیر مشت و لگد بیرون بیاید و قیافهاش سالم بماند.
نمیتوان گفت هیچچیز تغییر نکرده است. در مقایسه با سری On یا سری J سامسونگ، M10 قطعاً ساختمان مدرنتری دارد. جلوی گوشی از یک ناچ waterdropمانند بهرهمند است و به طور مشخص گوشههای کوچکی در انتها دارد. نگه داشتن گلکسی M10 احساس راحتی میدهد و در همین حین قیافهی ممتازی نیز دارد.
برویم سراغ ادامه طراحی ماشین؛ رسیدن به کلیدهای صدا و دکمهی پاور که در سمت راست گوشی قرار گرفتهاند، ساده میباشد. این دکمهها جوابدهی بسیار خوبی داشته و هیچگونه سر و صدای غیر ضروری ندارند؛ چیزی که بسیاری از گوشیهای پایینرده به آن دچارند.
در پایین دستگاه یک درگاه میکرو USB برای شارژ وجود دارد. متوجهیم که باید تناسب اجزای گوشی با قیمت حفظ شود، اما یک درگاه USB-C قطع به یقین به گوشی کمک میکرد در مقایسه با رقبایش سرتر باشد.
کنار درگاه شارژ، جک هدفون قرار دارد. از طرف دیگر دریچهی بلندگو پشت گوشی قرار دارد، بنابراین اگر در صورتی که گوشی را روی میز گذاشته باشید موسیقی پخش کنید، صدا خفه خواهد بود. ضمناً صدای بلندگو زیاد بلند نمیشود. بازتولید موسیقی به شدت در حد متوسط است و هرچند بلندگو صدای بسیار زیری ندارد، موسیقی هیچ bottom end یا اصطلاحاً هیچ تن باسی ندارد.
پشت گوشی جایی است که طراحی کمی بیشتر بیروح میشود. لوگوی تیره سامسونگ و آرایش دوربین دوگانه به کنار، گوشی واقعاً چیز بیشتری برای ارائه ندارد. پلاستیک استفادهشده احساس خاصی نمیدهد و انتهای آبی مات گوشی، در مقایسه با طراحیهای فلزی یا سبک گرادینت که بسیاری برندهای دیگر به کار میگیرند، کمی کسلکننده به نظر میرسد.
صفحهنمایش
گلکسی M10 یک صفحهنمایش السیدی ۶.۲۳ اینچی با رزولوشن HD+ دارد. برای شروع، صفحهنمایش ۷۲۰ × ۱۵۲۰ پیکسلی، قطعاً واضحترین صفحهنمایش موجود نیست و همهچیز از تصاویر و ویدیوها گرفته تا متون، کمی بیش از حد ملایم به نظر میرسند.
حالا که اینها گفته شد، صفحهنمایش بسیار زنده است و به طور کلی فوقالعاده لذتبخش به نظ میرسد. در زاویههای شدید متوجه یک تغییر رنگ بسیار ناچیز شدیم اما چیزی است که اکثر کاربران واقعاً آنقدرها نگران آن نمیشوند. متأسفانه کنترل کوانتومی روی دمای رنگ و سطوح ساتوریشن وجود ندارد.
سختافزار
گلکسی M10 از همان قطعات داخلی گلکسی J7 استفاده میکند که این قضیه را آشکار میکند که اینجا عملکرد واقعاً مرکز توجه نیست. گوشی از یک سیستم-رو-تراشهایِ Exynos 7870 Octa قدرت میگیرد که در تاریخچه چیپستها واقعاً باستانی است.
تراشهی هشت هستهای Exynos 7870 Octa یک Cortex A53 تنظیمشده روی ۱.۶ گیگاهرتز دارد که قدرت آن را نسبت به Snapdragon 625 استفادهشده در دستگاههای رقیب همچون Redmi 6 Pro شیائومی کمتر میکند. این چیپست در سال ۲۰۱۶ رونمایی شد و به همین خاطر، دیگر فسیل شده است. مدلی که ما تست کردیم ۳ گیگابایت رم همچنین ۳۲ گیگابایت حافظه روی خود داشت. یک مدل کمقیمتتر دیگر نیز با ۲ گیگابایت رم و ۱۶ گیگابایت حافظه بیرون خواهد آمد. در مدل ۳۲ گیگابایتی ما، در لانچ اولیه، حدود ۲۲ گیگابایت از حافظه خالی بود اما حافظه روی دستگاه میتواند بیشتر هم بشود.
وقتی دیدیم سامسونگ گلکسی M10 یک شیار دوئل سیمکارت (دو سیمکارته) و همچنین یک شیار میکرو SD هم دارد خیلی خوشحال شدیم. برای کاربر هدف، چنین چیزی بسیار خواستنی است همانطور که بسیاری از رقبا به استفاده از شیارهای هیبریدی یا دوگانه/چندگانه سویچ کردهاند. گلکسی M10 از VoLTE نیز در هر دو شیار سیمکارت پشتیبانی میکند.