به گزارش مجله خبری کمونه «پیرمردی همسرش رو با "عزیزم" و "جونم" و "عشقم" صدا میزد. بهش گفتن حاجآقا دمت گرم بعد از پنجاه سال زندگی هنوزم همسرت رو اینجوری صدا میزنی. پیرمرد گفت: هیسسس؛ صداشو درنیار، دو ساله اسمشو یادم رفته، اگه بفهمه بیچاره میشم!»
این یک شوخی است؛ شوخی با زوجهایی که سالهاست با هم زندگی میکنند و شاید بعد از یک عمر زندگی مشترک، چالشهایی را در برابر خود ببینند: فراموشی و یکنواختی و غرق شدن در روزمرگی و … .اما حالا زوجهایی در برابر دیدگانمان ایستادهاند که گذر عمر گویا تنها بر روی پوست و گوشت و استخوانشان تأثیر گذاشته ولی قلبشان همچون دوره جوانی میتپد؛ محکم و منظم. وقتی نگاهشان میکنی انگار دوران خوش نامزدیشان را برایت به نمایش گذاشتهاند، انگار این «روز» و «سال» نیست که بر آنها حکم میراند بلکه «عشق»، حکمران آنهاست؛ یا اصلاً چرا حکمرانی؟ بهتر اینست که بگویم «عشق» زمزمه هر روزشان است.